تاب‌استان خود را چگونه گذراندید؟

 معتقد بودم باید به پستی و بلندی های زندگی به عنوان گنجینه ای نگاه کنم که زندگی من را غنی‌تر می‌کنند. تلاش می‌کردم مقطع های به نظر مهم زندگیم را ثبت کنم به امید آنکه داس دروگر زمان گنجینه‌ام به تاراج فراموشی نبرد. اکنون حتی تاب نگاهی گذرا به چند ماه گذشته را هم ندارم چرا که مجبور بودم همه‌ی آینده‌ی خود را به دست بخت و اقبال بسپارم. برخلاف تمام 22 سال گذشته!